Uchwała Nr XIV/104/12
Rady Miejskiej w Braniewie
z dnia 21 lutego 2012 r.

w sprawie skargi Nr 1510.6.2012 z dnia 17 grudnia 2011 roku na działalność Burmistrza Miasta Braniewa i Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Braniewie ul. Rzemieślnicza 1.

Na podstawie art . 18 ust.2 pkt.15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym tekst jednolity/ Dz.U z 2001 roku Nr 142, poz.1591 z póź. zm.); oraz art.229 pkt. 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego tekst jednolity /z 2000r Dz. U. Nr 98,poz.1071 z póź. zm./ ; po rozpatrzeniu skargi Pana Ariela Szymańskiego .

Rada Miejska w Braniewie , uchwala co następuje;

§ 1

Uznaje się za bezzasadną skargę Nr 0r. 1510.6.12 z dnia 17 grudnia 2011 roku , wniesioną przez Pana Ariela Szymańskiego zamieszkałego Braniewo ul. Fromborska 8/1 do Ministerstwa Edukacji Narodowej w Warszawie na działanie Burmistrza Miasta Braniewa i Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Braniewie , polegającą na przyznawaniu zbyt niskich kwot na zasiłki z tytułu pomocy społecznej , braku reakcji Burmistrza w związku ze skargami wnoszonymi na działanie Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej oraz nieodpowiednie traktowanie skarżącego.

§ 2

Zobowiązuje się Przewodniczącego Rady Miejskiej w Braniewie do zawiadomienia skarżącego, oraz organu , który przekazał skargę , o sposobie załatwienia.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Przewodniczący

Rady Miejskiej w Braniewie

Tadeusz Barycki

UZASADNIENIE

do Uchwały Rady Miejskiej w Braniewie Nr XIV/104/12 z dnia 21 lutego 2012 r. na działalność Burmistrza Miasta Braniewa i Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Braniewie .

W dniu 18.12.2011 roku , skarżący wniósł skargę do Ministerstwa Edukacji Narodowej w Warszawie na działalność Burmistrza Miasta Braniewa i Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Braniewie, polegającą na braku reakcji Burmistrza w związku z wnoszonymi przez skarżącego skargami na działalność Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, oraz przyznawaniu niskich zasiłków z tytułu pomocy społecznej i nieodpowiedniego traktowania skarżącego podczas, gdy skarżący jest osobą ubogą, niepełnosprawną, bezrobotną. Skargę przekazano celem rozpatrzenia Radzie Miejskiej Braniewa w dniu 3.01.2012.

Analizując skargi wniesione do Burmistrza Miasta Braniewa na działalność Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Braniewie stwierdza się , że większość skarg dotyczy działalności pracowników MOPS , dlatego też , Burmistrz Miasta przekazuje do rozpatrzenia sprawy wg kompetencji , Dyrektorowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. W przypadku skargi na działalność Dyrektora , rozpatrzenie następuje w drodze uchwały na sesji Rady Miejskiej Braniewa. W przypadku skarg nieczytelnych bądź wymagających wyjaśnień , organ pomocy społecznej na podstawie art 50 § 1, w związku z art. 64 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeksu postępowania administracyjnego/ Dz. U. Z 2000 roku , Nr 98 , poz. 1071 z późniejszymi zmianami /, w związku z art. 14 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej /Dz . U. Z 2009 roku, Nr 175 , poz. 1362 ze zmianami/ wzywa skarżącego do stawienia się osobiście w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania w celu należytego sprecyzowania przedmiotu skargi. Skarżący potwierdza własnoręcznym podpisem odbiór wezwania , jednakże nie stawia się na wezwanie i nie informuje organu o powodach niestawiennictwa , w związku z powyższym skargi i pisma pozostają bez rozpatrzenia.

W swojej skardze wnosi , że Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej przyznaje za niskie kwoty zasiłków z pomocy społecznej oraz nieodpowiednie traktowanie . Analiza karty świadczeń skarżącego wykazała , że w 2011 roku skarżący otrzymał kwotę 10127, 97 złotych co daje średni miesięczny zasiłek w wysokości 844 złotych.

Odnosząc się do zarzutu nieodpowiedniego traktowania , należy stwierdzić, że skarżący nie wskazał osób, którym można zarzucić takie działanie. Nie mniej jednak przeprowadzono rozmowę z pracownikiem socjalnym obsługującym środowisko skarżącego.

Na podstawie rozmowy i analizy pracy socjalnej wynika , że pracownik socjalny sukcesywnie monitoruje środowisko i wspiera skarżącego w miarę posiadanych środków na pomoc społeczną.